W moim ogrodzie ... każda roślina opowiada swoją historię

Piękna różą i piękne zdjęcia. Jak Pan wie (pisałem o tym w Rozmowach o Różach), miałem mieć u siebie Charles'a de Mills. Okazało się, że doszło do pomyłki i ze szkółki dostałem inną galijkę - właśnie te, Versicolor. Po długiej wewnętrznej walce :) uznałem, że to jednak ona (Versicolor) u mnie zostaje. W szkółce dostałem mimo to, bezpłatnie, nową sadzonkę Charles'a, dałem ją więc komuś w prezencie. Kazałem wsadzić na słonecznym miejscu i STANOWCZO na głębokość ktorą Pan zaleca (!). Sądzę, że będzie tam pięknie rosnąć, choć - myślę ciut nieskromnie- że gleba nie jest tam aż tak dobrze sprawiona jak u mnie :). Za jakiś czas ją odwiedzę. A wracając do Versicolor, piękne zdjęcia. Naprawdę piękne!! Ale - a piszę to tylko po tym, co mi zaprezentowała na żywo u mnie, w tamtym roku, gdy przecież było tych kwiatów jeszcze niewiele - że żadne zdjęcia nie oddają jej urody w pełni. Bardzo się cieszę, że została u mnie. Czekam na kwitnienie w tym roku, w tamtym hmm jak to ująć... Gdy tylko podchodziłem do Rabaty 5 Róż i spojrzałem na nią, to wywoływała mimowolny uśmiech :). Ktoś mogłby rzec, że jest zbyt pasiasta, że nie dość elegancka, ale to nieprawda. Ma urodę starych róż i jest naprawdę piękna i elegancka, a przy tym daje radość. I ten uśmiech :) Przepiękna starodawna galijka.

Pozwalam sobie zacytować część wpisu "Długo szukałam kolejnej odmiany Rosa gallica 'Versicolor’ o dwubarwnych płatkach. Widziałam ją na żywo w Helmingham Hall w dużej grupie, pnie miały grubość ręki dorosłego mężczyzny. Okazało się, że tę różę w sprzedaży miewa szkółka oddalona o 40 km od mojego domu…" ze strony mmm.drl.pl/rosa-gallica-officinalis.
Grubość ręki dorosłego mężczyzny ho ho ho niesamowite. Poza tym galijki chyba nie są w sumie tak długowieczne jak alby ... ale dzięki odrostom są :)

Kiedy zajrzeć do witryny internetowej Helmingham Hall Gardens, to w zakładce The Rose Garden jako wizytówka widnieje kwiat "Versicolor". Nie bez powodu, bo jak znajdujemy w opisie, cała jedna prostokątna rabata została poświęcona tej odmianie. Można się zatem domyślać, że to hołdowanie pewnej tradycji, a sama "Versicolor" musi być dumą tamtejszej kolekcji róż historycznych. Nie jest to w żaden sposób i dziwne, to niewątpliwie najbardziej popularna Galijka w Anglii, można by powiedzieć, że nawet jest bardziej angielska niż francuska, bo przecież znaleziona jako sport "Officinalis" najprawdopodobniej w Norwich (Anglia) w połowie XVI wieku. Pień róży grubości przedramienia dorosłego mężczyzny, czyli znacznie powyżej 10 cm średnicy, to zawsze krzewy ponad 10 letnie. Ja mam w ogrodzie dwie wiekiem takowe i rzeczywiście można tak już obwód pnia wyrastającego bezpośrednio z ziemi porównywać. Te róże to "Ritausma" i "Rose de Rescht". Natomiast róże francuskie, najstarsze ośmioletnie w moim ogrodzie, do takich rozmiarów pnia nie dorastają. Generalnie, bo jest jeden wyjątek i jest nim właśnie "Versicolor". Do zdjęcia częściowo odsłoniłem pień, jak widać średnicy około 10 cm, co jak na na krzew siedmioletni jest rozmiarem bardzo solidnym... https://images81.fotosik.pl/1036/5b468af8247517cc.jpg
Krzew nie daje odrostów jak większość Gallica, co też przekłada się na budowanie, szybkie przyrastanie pojedynczego pnia.
A jeszcze wracając do wcześniejszego komentarza, podzielam jak najbardziej Pana zdanie – radość z posiadania "Versicolor" w ogrodzie jest naprawdę ogromna. A poza podziwianiem niezwykłej urody kwiatów, jest też ta historia związana z imieniem róży. Bo to niekoniecznie musiało być tak, że "Rosa mundi", synonim róży, który przetrwał do czasów obecnych i obowiązuje, został powzięty z łaciny, ze znaczeniem 'róża świata'. Jest mało znana historia Henryka II Plantageneta (ojca Ryszarda Lwie Serce), jego żony Eleonory Akwitańskiej i ... Rosamundy Clifford, która zawróciła w głowie królowi. Zatem mamy dwubarwne, bicolor kwiaty i dwie historie, za którą kryje się jedna i ta sama – "Fair Rosamund's Rose" czy też może "Rosa mundi"?